Evvvveetttttt!

Az biraz "kıskanılası insan ruh hali"nin cümleye giriş kelimesi gibi di mi bu? Evveetttt! Ardından sanki "nerde kalmıştık" cümlesini duymayı umduran. Hani önemli bi karmaşa ve belirsizliğin içine girmişsinde, ardından herşey yerli yerine oturmuş ve şartlar lehine gelişmiş ve sevindirmiş, "dur bi bu ruh haliyle hayatın içine kaldığım yerden karışayım da ki bunun için giriş cümlemin ilk kelimesi bu olsun" şımarıklığını içinde barındırannnn!!!! Elleri de birbirine çarpıştırıp ovuşturmayı da gerçekleştirmişse hele ki bu kişi, değmeyin de keyfine..Gibi! Mi:)?

Aslında.... Tam olarak öyle sayılmaz yani aslında sayılmaması gerekir çünküüüüü..
Hayatın insana sunduğu tuhaf bir illüzyon halidir bu, insanın bunun kıymetini anlamadığı. Tuhaf bir illüzyondur çünkü yaşam boyu süren onca belirsizlik ve mücadelenin sürekliliği yoktur bu ruh halinde. Anlık ve geçicidir. Biraz nefes alma noktası gibidir. Bunun farkına daha hayatın içine kaldığım yerden karışayım demenden bir kaç dakika sonra varırsın. Kıymeti de bilinmiyor çünkü; kaldığı yerden bunca memnuniyetsizlik duyuyorken insan yeniden başlayacağı noktayı "nerde kalmıştık" la belirlediği için. Bu yüzden nerde kalmıştık eklememeli bence evvvete. Kalınan yerin devam edilecek bir yer olmadığını bildiği sürece! (Bunun istisnası bir tek siyasette yaşanıyor galiba. Balkonda kaldığı yerden devam etmek isteyen ve ellerini ovuşturan insanlar gördüm çünkü..) Yeni bir soru cümlesi getirilmeli bu evvveeetee. Çünkü "Nerde Kalmıştık" ı ben biraz hatırlıyor gibiyim.

Nerde kalmıştık sahi?

En son senin canın sıkılıyordu biraz, sen biraz mutsuzdun, sen birazdan fazla susuyordun, sen biraz kabulleniyordun, sen biraz şaşırmamana şaşırmamış olmana bile şaşırmıyordun, sen biraz üzgündün. Sen biraz bunları aslında benim hissetiğimi ama senmişim gibi yazdığımı düşünüyordun. Sen biraz yalnızdın

Evvettttt! Orada kalmıştık.. 
Orada kalmıştıkta Nereye gidiyoruz?????