Tam ne söyleyeceğini bilemediği anda elini cebine atsa ve bir avuç kelime çıkarıp havaya savursa. Ve havaya savrulan o kelimeler bi şekilde havada anlamlı hale gelip senin sesin olsa..
Tam olması gerektiği kadar ve sadece olması gereken anlamda.
Bir harf, bir noktalama işareti bile fazla değil.
Sadece yeterince.
İşe mi girmek istiyorsun, yönetim sistemlerimize entegre etmeye çalıştığımız (başardığımız değil, kimse aksini iddia etmesin. çalıştığımız) ve kültürel dönüşümü geçekleştirilmemiş ithal metodlarla canını sıkan insan kaynakları departmanının uzmanına bi avuç kelime. Hoop. İştesin. Hatta yönetim kurulu toplantısında..
Yada sevgilinden mi ayrılmak istiyorsun. Bi avuç kelime daha. Gelsin Çelik. Gitsin sevgili. Güle güle yavrum güle güle!!!
Madem benim keşkem, dur bi deneyeyim. Gömleğimi bulmam lazım bi saniye. Tamam. Kelimelerimi alıyorum. Havadalar. "Kelime cepleri olmalı insanın gömleklerinde" diye yazıyor havada ama birşeyler ters ve saçma gidiyor sanırım(buraya kadar herşey normalmiş gibi:)
Tanrım bu benim değil senin iç sesin:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder